De eerste maand van 2019 zit er alweer bijna op. Een goed moment dus om eens kritisch te kijken hoe het er voorstaat met mijn goede voornemens. Ik hoef niet lang na te denken om tot de conclusie te komen dat alleen mijn voornemen om minder vlees te eten nog redelijk standhoudt. Van de rest (me meer focussen op mijn studie, meer tijd vrijmaken om te schrijven, minder sarcastisch zijn en mijn vriendenkring uitbreiden) vraag ik me nu al af waarom ik het me überhaupt heb voorgenomen.
Wat mijn studie betreft: ik had de afgelopen weken meer stress dan ooit. De ‘dip’ waar ik in mijn vorige post over schreef, bleek een abnormaal lange voorloper van de griep te zijn. De tweede week van mijn kerstvakantie heb ik grotendeels hoestend en proestend op de bank doorgebracht. Het kwam dus niet echt goed uit dat ik juist toen heel druk was.
Naast een dagje naar Zwolle om aan een studieopdracht te werken, had ik een aantal belangrijke afspraken. Ten eerste had ik een intakegesprek bij bijlesbureau StudentsPlus. Het gesprek verliep heel goed en ik heb inmiddels een eerste bijlesleerling. Mijn bijbaantje is dus eindelijk een feit. Ten tweede had ik een kennismakingsafspraak met een tweede maatje voor mijn stage bij Vriendendiensten Deventer. We hadden het meteen heel gezellig samen, dus ik denk dat we de komende maanden een leuk contact kunnen gaan opbouwen. Al met al een heel goed begin van mijn jaar.
Het nadeel van ziek zijn is dat je al na een afspraak van een uur het gevoel hebt dat je een marathon hebt gelopen en zodra je thuiskomt zo snel mogelijk weer onder een dekentje verdwijnt. Het gevolg was dat ik die week verder niets voor school heb gedaan, en dat terwijl ik alles alweer vreselijk had uitgesteld. Uiteindelijk moest ik alles in twee weken proppen. Vraag me niet hoe, maar alles is ingeleverd en ik heb mijn tentamens met een redelijk goed gevoel afgerond. Er is niets heerlijkers dan het gevoel dat je hebt als alles eindelijk achter de rug is.
Ik heb me vast voorgenomen het de volgende periode anders aan te pakken en de dingen meer te spreiden. Uiteindelijk heb ik alleen mezelf met dat uitstelgedrag en deze stress wil ik in het vervolg echt liever voorkomen. Hopelijk komen onze persoonlijke gevoelens en onze socialisatie komend semester minder centraal te staan, want al dat gereflecteer op mijn opvoeding vind ik nogal confronterend, waardoor ik de dingen nog erger heb uitgesteld dan ik altijd al deed.
Ik ga ook nog een poging doen me aan mijn voornemen om meer te schrijven te houden en elke week een nieuwe post proberen te plaatsen. Bovendien wil ik proberen voor de zomervakantie klaar te zijn met mijn eerste boek. Mijn leven is veel te leuk en er gebeurd veel te veel om mijn lezers lang in de steek te laten.
Tot de volgende keer maar weer :-).
