State of mind

De afgelopen tijd zijn er weinig interessante dingen gebeurd om over te kunnen schrijven. Ik heb al een paar weken last van een soort winterdip. Ik haal weinig energie uit de dingen die ik doe en kan me nergens toe zetten. Nu ben ik sowieso niet zo’n wintermens, maar dit jaar heeft mijn stemming er wel heel erg onder te lijden. Ik lijk bepaald niet de enige te zijn die hier last van heeft, want ook bij veel van mijn klasgenoten was de motivatie in de laatste schoolweken tot een nulpunt gedaald.

Gelukkig is het nu vakantie en kan iedereen even stoom afblazen. Hopelijk zitten we na de vakantie allemaal weer wat beter in ons vel.
　

Tijdens de kerstdagen ben ik lekker thuisgebleven. Bij ons thuis wordt kerst niet heel uitgebreid gevierd, dus ik heb vooral veel gelezen. Heerlijk relaxed.
Morgen ga ik met mijn moeder gezellig een dagje winkelen in Kleef. Voor de lezers die mij nog niet zo goed kennen: ik ben een beetje een Duitslandfreak. Zo’n dagje is dus een enorme boost voor mijn humeur.
Zaterdag komt mijn beste vriendin logeren. Dat is natuurlijk altijd leuk. We hebben elkaar al een hele tijd niet gezien en hebben elkaar een heleboel te vertellen. Dat wordt dus weinig slapen en veel kletsen.

　
De tweede week van de vakantie wordt een wat drukkere week. Ik ga een dagje naar Zwolle om met een groepje medestudenten aan een schoolopdracht te werken en heb nog een paar afspraken waar ik jullie volgende week meer over vertel. En o ja, ik moet ook nog aaneen aantal verslagen werken en leren voor mijn tentamens ☹. Wish me luck.

Nieuwe ronde, nieuwe kansen

De afgelopen tijd heb ik weinig aandacht aan mijn blog besteed. Ik ben met veel dingen tegelijk bezig, waardoor het schrijven er een beetje bij ingeschoten is.

Vorige week maandag heb ik een onvoldoende voor mijn autobiografieverslag teruggekregen. Ik vind het moeilijk om over persoonlijke dingen en mijn gevoelens te schrijven en had dus niet verwacht dat ik een heel goed cijfer zou halen, maar een onvoldoende is toch altijd even slikken. Na er even flink van gebaald te hebben, heb ik eerst de feedback van mijn docent eens rustig doorgelezen. Deze was heel nuttig en ik zie zelf ook wel in waarom het verslag niet goed genoeg was. Dat vind ik heel wat van mezelf, want normaal gesproken vat ik feedback vrij snel als kritiek op en schiet dan meteen in de verdediging.

Gelukkig mag ik het verslag herkansen. Het wordt er niet gemakkelijker en zeker niet leuker op, maar ik weet nu wat ik kan verbeteren. Even de schouders eronder en ervoor gaan, dan komt het helemaal goed.

Dinsdag was mijn verjaardag. Ik ben alweer negentien geworden. Het was een erg leuke dag. De appeltaart was erg lekker en ik heb veel mooie cadeaus gekregen. Het enige minpuntje was dat de eerste les dinsdag om halfnegen begon en ik dus op mijn verjaardag om kwart over zes mijn bed uit moest. En dan begonnen we ook nog met bewegingsagogiek. De docent had bedacht dat we kennis moesten gaan maken met wandelcoaching. Fijn, 's Morgens vroeg een paar kilometer lopen. Ik ben toch al niet zo'n sportief type. Mijn klasgenoten hadden er net zo veel zin in als ik. Weinig dus. Het enige dat je in zo'n geval kan doen is er met z'n allen toch maar het beste van maken. Gedeelde smart is halve smart. Gelukkig zat het weer mee en ontstonden er onderweg al snel leuke gesprekken. Uiteindelijk viel het dus allemaal reuze mee.

De rest van de dag was lekker rustig. Ik heb de klas op KitKat getrakteerd. Dat gebeurt dus nog steeds op het hbo :-)

Een jaartje erbij voelt toch altijd weer bijzonder. Je leeftijd komt immers vaak terug als je jaren later iets aan familie of vrienden vertelt, zo van: 'toen ik zo en zo oud was...' Ik ben benieuwd welke mooie dingen me aan mijn negentiende jaar op deze wereld zullen blijven herinneren. Misschien wel dat ik toen mijn eerste bijbaantje vond. Voor mijn gevoel is negentien vrij laat voor een eerste baantje. Ik ben geloof ik ook een van de weinigen in mijn klas die nog geen baantje heeft en er zelfs nog nooit een heeft gehad. De reden dat ik een beetje een laatbloeier ben, is dat het niet zo eenvoudig is om een baantje te vinden als je blind bent. De meeste bijbaantjes, in een winkel, als bezorger of in de horeca, zijn voor mij niet erg geschikt. In mijn tussenjaar kwam ik op het idee om bijles te gaan geven. Uitleg geven is tenslotte iets dat ik goed kan en ik vind het leuk om anderen te kunnen helpen. Bij de meeste bijlesbureaus moet je echter kunnen aantonen dat je student bent. Dat was ik in mijn tussenjaar dus niet. Ik dacht dat advertenties ophangen in de supermarkt misschien iets zou opleveren, maar jammer genoeg kreeg ik geen enkele reactie. Nu ben ik gelukkig wel student. Ik heb me bij verschillende bijlesbureaus ingeschreven. Vanochtend had ik een intakegesprek bij StudyWorks. Mijn beperking werd gelukkig niet als een probleem gezien. Het wachten is nu alleen nog op leerlingen in de buurt.